Altijd weer worden de kruiken van licht
aan scherven geslagen door de machten van het donker,
in en tussen mensen en volkeren.
Maar tegelijk ook:
altijd weer zijn er lijmers van scherven
en verzamelaars van het verstrooide licht, in herstelde kruiken.
Het zijn de herders en wijzen in de wereld.
Het is hoogtijd om de herder en de wijze in onszelf
in beweging te laten komen:
om moedig en sterk door het donker te gaan,
om het donker achter ons te laten,
om te blijven wijzen naar nieuw licht,
om nieuwe cirkels van licht mee te maken.
Het kan zoals Leonard Cohen
het schreef en componeerde
in - de laatste strofe van - zijn Halleluja.
‘Al overkomen ons moeilijke dingen.
Al kan en moet er zoveel anders.
Al kunnen we niets meer ongedaan maken
van datgene wat fout liep.
Juist dan is het wenselijk en goed
om ons Hallelujah te zingen.’
Ons Halleluja laten klinken
kan beginnen als we de duivelse stem in ons hoofd stilleggen
die ons alsmaar foltert:
‘Alles is mislukt. Heelheid is niet meer mogelijk.’
Ons Halleluja weer uitzingen
kan door te luisteren naar die liefdevolle, waarderende Stem
die ons wil optillen uit ons innerlijke donker
en ons - samen met anderen - weer kan doen gaan met lichtheid.
Op weg naar gerechtigheid voor heel de aarde.
Ons Halleluja laten klinken
is de bevrijdende, goddelijke boodschap laten horen die zegt:
‘Ons leven is zoals het is.
Niet alles in ons leven en samenleven is donker,
er is ook licht en liefde,
sociale inzet, zorg en schoonheid.
En er is nog steeds diep geluk mogelijk.
Er kan altijd weer nieuw licht in ons ontluiken.
Het is tijd voor een nieuw mens-, wereld- en godsbeeld.’
Reactie plaatsen
Reacties